ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Στο Σύνταγμα!

Σαν παλιοί emo και εμείς!! Χαχαχα πλάκα κάνω,ούτε καααν!

Κάναμε, τέλος πάντων, μια βόλτα στα γνώριμα λημέρια νταουν τάουν στο Σύνταγμα και τα πέριξ. 

Τι μας έκανε εντύπωση; Πάρτε τα όλα μέσα στα μούτρα!

Ερχόμενοι, λοιπόν, από Πειραιά, δεν κάναμε το γνωστό να κατέβουμε από τον ηλεκτρικό στο Μοναστηράκι και να ανέβουμε την Ερμού!! Όχι καργιολάκι. αλλάξαμε γραμμή και πήραμε το μέτρο!

Ποιος να ανέβει τώρα στην ανηφόρα, βρέχει κι άλας, οπότε γάμα το!!

Επόμενος σταθμός Σύνταγμα! 

τι ήταν να το πει; 

Σηκώνονται όλοι στριμώχνονται να περάσουν μπροστά στην πόρτα, λες και τους έχει πει κάποιος, ότι οποίος κατέβει πρώτος θα κερδίσει κάποιο βραβείο. Όχι ρε μαν, αν κατέβεις πρώτος θα βρεθείς και πρώτος αντιμέτωπος με το πλήθος που περιμένει να μπει και δεν αφήνει ούτε μια μικρή σχισμή ώστε να χωρέσει το τομάρι σου και να περάσει! (Παίδες εσείς πάρτε τα αρχίδια μου, θα σας κλοτσάω «κατά λάθος» πάντα, μα πάντα!)

Οπότε αν είσαι λίγο πιο πίσω στην πόρτα, θα έχει ανοίξει ένα τύπου μονοπάτι για αυτούς που θέλουν να πατήσουν το πόδι τους στην φακεν αποβάθρα! Και το πρώτο τρολλλ! επειδη στο σταθμο μοναστηρακι μπαινεις απο την αριστερη μερια, ολοι θεωρουν οτι και στην επομενη σταση θα ανοιξει η αριστερη πορτα, μαλάκα την πάτησες, στο σύνταγμα η πόρτα ανοίγει από δεξιά, όποτε θα είσαι και ο τελευταίος που θα βγει, όποτε πάρ’τα στην κωλάρα σου!

Αφού βγήκαμε κακήν κακώς από εκεί μέσα, προσπαθήσαμε να βρούμε τις κυλιόμενες σκάλες που σε βγάζουν έξω από την τρύπα!

οι μοναδικές κυλιόμενες είναι στο τέλος της αποβάθρας,οποτε κάναμε ένα κύκλο (κυριλέ) από την κόκκινη γραμμή να δούμε και τι παίζει, μπορεί να ναι κανένα γκομενάκι καλό, (νοου λαιφερς) οπότε να πέσουμε πάνω του κατάλάθος και άλλα τέτοια! 
(Συμβουλές Πεσίματος σε γυναίκες στο αμπαουτ γουμεν και σε άντρες στο αμπαουτ μεν!!Προσεχώς...)

Τέλος πάντων, βγαίνοντας προσπεράσαμε τον ελεγκτή με περίσσια χάρη, όχι γιατί δεν είχαμε εισιτήριο αλλά έτσι για την αλητεία, ανεβαίνεις κανονικά τις κυλιόμενες(εκεί βάλτε και καμία ακόμη, είναι ο πιο πολυσύχναστος σταθμός του μετρό, γαμώ! Δεν χωράμε όλοι!), προσπερνάμε τους ενοχλητικούς τύπους, με τις ομπρέλες και το «ΝΟΥΜΕΡΑΚΙ ΑΠΟ ΤΗΝ BONTAΦΟΝ». Και σκάμε πλατεία συντάγματος. 

Και ναι,συνέβη το αναπάντεχο! ενω καθόμασταν, λοιπον, μπροστά στα σκαλιά, κοιτάζοντας την βουλή και κατεβάζοντας τα γνωστά καντήλια. Μας προσπερνάνε με ιλιγγιώδη ταχύτητα και ανεβαίνουνε τα σκαλιά ένα μάτσο κάμερες, δημοσιογράφοι και μπουμεν (εσύ χοντρούλη   καράφλα, μαρεσες λίγο, αν θες στείλε ινμποξ, να τα πούμε) και αρχίζουν να μας τραβάνε με την καμερα, χωρίς να έχουμε καταλάβει ακριβώς τι παίζει, μας προσπερνάει 

ο θεός, 

ο απολυτός Έλληνας πολιτικός, 

ο ένας και μοναδικός 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ!!!! 

σταξτεεεεε!!!!!

οπότε σήμερα δείτε ειδήσεις, είμαι η κοπέλα η ξανθιά με το σκισμένο τζιν, και διπλά ένας ψηλός ωραίος ή ψιλοωραιος! εεεεμείς είμαστε!

κατηφορίζουμε προς ερμου μεριά, προσπαθώντας να ξεπεράσουμε το σοκ με τον Γιανη. όλα καλά φαίνονται, καθαρά μιας και μόλις έχει βρέξει οπότε έχει φύγει όλη η βρώμα! αλλά όπα, τι στο πούτσο παγκάκια είναι αυτά;;;; ούτε η γιαγιά μου δεν μπορεί να κάτσει που είναι 1.48, βεβαια τα 13χρονα κοριτσακια με τα χαμηλοκαβαλα παντελονια καθονται με ανεση, αφου ειναι ο πιο ευκολος τροπος να φανει η στριγκια!

Φτάνουμε στο κάτω μέρος της πλατείας, οπού είναι το φακεν φανάρι, το οποίο κάποιος πρέπει να το ρυθμίσει κάπως, γιατί μέχρι να ανάψει κόκκινο για τους πεζούς έχεις διανύσει μόνο τα 2/3 της διαδρομής, οπότε ή τρέχεις σαν να μην υπάρχει αύριο ή κάθεσαι υπομονετικά να σε πατήσει ο πρώτος ταρίφας που θα περάσει!

Κάπου εκεί φίλε μου πρόσεχε γιατί είναι το τρενάκι που κάνει το γύρω της Αθήνας και ο οδηγός δεν υπολογίζει και Πολύ πεζούς και τα σχετικά. Βαράει στο ψαχνό. 

Και φτάνεις στην Ερμού. Αποφεύγεις πάλι τους τύπους με τα δειγματακια και τις γκόμενες με τις κολόνιες "να σας ψεκάσουμε λίγο" (όχι κουκλίτσα μου, μας ψεκάζουν ήδη αρκετά άλλοι- φτάνει κάπου) και κατεβαίνεις. Εκεί θα συναντήσεις το τύπο, που θα θυμηθεί μέσα στην μέση του δρόμου, να σταματήσει ενώ από πίσω του περπατάς με μεγάλη ταχύτητα, ώστε να αποφύγεις την επαφή με τους πειρασμούς δεξιά και αριστερά :βιτρίνες! Εκεί λοιπόν έγινε το πρώτο λάθος! Πέσαμε πάνω σε αυτόν τον τύπο, και χωρίς να καταλάβουμε πως; ήμασταν ήδη στο ταμείο στα Ζάρα και περνάμε τα ρέστα! 
Συνεχίζουμε, αφού κάναμε μια στάση μπερσκα,σφαίρα, μπενετον και σεφορα( γιατί μου χε τελειώσει η μάσκαρα!) Πιο κάτω, συναντάς το τύπο με την φρεσκια καρύδα! μπουμ!!! Ποιος πίνει και τρώει καρύδα ρε φίλε;; Ποιος;; Τόσα χρόνια η ίδια απορία! Ενώ εκεί κοντά είναι και η λατέρνα! Δεν έχω να πω κάτι απλά κούρδισε την ρε φίλε, για να υπάρχει ένα ωραίο ακουστικό αποτέλεσμα όχι σαν να ακούσεις την Κοκκίνου live. 

Τελειώνει ο πεζόδρομος οπότε κάνεις αριστερά, στο τέλος του δρόμου μπαίνεις σταρμπακς,έχουν μείνει τόσα λίγα καταστήματα σταρμπακς που όταν βρεθείς κοντά σε κάποιο πρέπει να μπεις μέσα.( θα μπορούσα να τον βάλω στους ψυχαναγκασμούς αυτό) παραγγέλνεις,κανεις την κατάθεση των 5-6€, τσιμπάς και ένα τζιζ κέικ,γιατι το λιμπίστηκες, λες και το ονοματάκι σου να στο γράψει στο ποτήρι με τον καφέ, τον παίρνεις και πας έξω! Και έρχεται ο πρώτος πεφτούλας διαβάζοντας στο ποτήρι το όνομα (αν είναι καλογραμμένο και ευδιάκριτο) και σου λέει: "Ωπ Γωγω; Τι λέει; καλά;;;" (FAIL!! -Τρόποι Πεσίματος σε γυναίκες στο αμπαουτ γουμεν, προσεχώς, μην τα ξαναλέμε! ). 

Συνεχίζουμε και περνάμε από το στενό με τα σουβλατζίδικα. Αν θες να αυτοκτονήσεις ή να σκοτώσεις κάποιον, πας εκεί για φαΐ! Αν είσαι ΟΚ, προσπερνάς αγνοώντας τις μυρωδιές από τον γύρο και το τζατζίκι προσπαθώντας να πείσεις τον εαυτό σου Ότι δεν τα χρειάζεσαι! Καθώς κυλάει ένα δάκρυ στο μάγουλο σου! ( πολύ ποιητικό αυτό).  σκας Μοναστηράκι! Και ναι, είναι πάλιαυτοί οι Ινδιάνοι (εκει αρχιζω να λεω στον Κωστα, την γνωστη ιστορία: πως αρχησα να αγαπαω τους ινδιανους!, οποτε τρωω το γνωστο μπινελικι) που χορεύουν καποέιρα ή κάποιον τέτοιο παραδοσιακό τους χορό. (ΚΟΥΛ!) 

Αν δεν σιχαίνεσαι μπαίνεις στo flea market για χάντρες (αχαχαχα) ή να αγοράσεις κάτι τελείως άχρηστο.
Εμείς επειδή σιχαινόμαστε, κάναμε προσποίηση και βγήκαμε ψυρρη! όλα κουλ, τα πρεζάκια στην θέση τους η βρώμα, βρώμα, τα σκυλάκια αράζανε την πέτσα τους και οι γάτες ψάχνανε τα σκουπίδια ανενόχλητες! 

Τρώμε το κώλο μας σε ένα μαγαζάκι με άθλιο φαγητό! Καλύτερα ο Θανάσης στο Μοναστηράκι, μαν!
Και έρχεται η ώρα της επιστροφής! πως στο διάολο βγαίνεις από αυτόν τον λαβύρινθο; Ψάξαμε λίγο, χαθήκαμε, μέχρι να χωνέψουμε το βρήκαμε, όμως, και τώρα σας γράφουμε από τα γραφεία του TO THE POINT, ο Κώστας από την τουαλέτα συγκεκριμένα! ελπίζαμε να περάσατε κάλα, εμείς λίγο μέτρια! 

TIPS: 

1.τα σουβλατζίδικα στο Μοναστηράκι δεν βάζουν πατάτες!! Σας μισώ 
2.Το καραμελ μακιατο είναι μαστ
3.Ο κωδικός στην τουαλέτα του σταρμπακς ειναι πάντοτε ο ίδιος: 2580*.
4.Στα σφαίρα έχει φέρει ωραία παπούτσια, κορίτσια.
5.Και ο τύπος με την λατέρνα λέγεται Νίκος!


Στείλε μας και την δικιά σας περιοχή που θέλετε να εξερευνήσουμε και να καταγράψουμε!! Β.Π. Δεν ερχόμαστε είναι Μαινστριμ!


Cu around!

Χοντρέ μπουμαν περιμένω μήνυμα, μην το ξεχάσεις!!!!